Άρθρα με κρίση

• Γρηγοράκη, Μαρία
• Βαμβακά, Μανουέλα

Η αξιοποίηση των εφαρμογών και των εργαλείων παγκόσμιου ιστού δεύτερης γενιάς – συνεργατικό διαδίκτυο (web 2.0.) στη διδακτική πράξη και συγκεκριμένα στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, έχει τη δυνατότητα υπό προϋποθέσεις και καλά σχεδιασμένες δράσεις, να υποστηρίξει ουσιαστικά την εκπαιδευτική διαδικασία και να προωθήσει τους στόχους του Νέου Σχολείου. Η παρούσα εργασία αποτελεί ένα παράδειγμα εφαρμογής και αξιοποίησης σύγχρονων ψηφιακών εργαλείων και διαδικτυακών εφαρμογών, σε συνδυασμό με αναλογικού τύπου δραστηριότητες, στο πλαίσιο ενός διαθεματικού σχεδίου εργασίας (project) περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, με θέμα το ποδήλατο. Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε από σαράντα έναν μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που φοιτούν στην Ε’ και Στ’ τάξη σχολείου αστικής περιοχής, κατά το σχολικό έτος 2013-2014. Οι μαθητές εμπλεκόμενοι ενεργά σε ένα πλήθος δραστηριοτήτων από διαφορετικά γνωστικά πεδία, είχαν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν το θέμα ολιστικά και να προσδιορίσουν τη θετική συμβολή της χρήσης του ποδηλάτου στο περιβάλλον, την υγεία και την οικονομία

• Educational sciences

• Environmental education

Eκπαίδευση για την αειφόρο ανάπτυξη, Εργαλεία παγκόσμιου ιστού 2.0, Διαθεματικό σχέδιο εργασίας (project), ποδήλατο

http://www.peekpemagazine.gr/issue/505

1. Allesi, S., Trollip, S. (2008). Πολυμέσα και Εκπαίδευση. (Χ. Κουτρούμπα, Μετάφρ.). Αθήνα: Γκιούρδας.Κatz, L., Chard, S. (2004). Η μέθοδος project: Η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της δημιουργικότητας των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Αθήνα: Ατραπός.Μiller, G.T. (2006). Περιβαλλοντικές Επιστήμες. Αθήνα: ΙΩΝMiller, G.T. (2007). Βιώνοντας στο περιβάλλον Ι – Αρχές Περιβαλλοντικών Επιστημών (9η έκδ.) (Μ. Ταλαντοπούλου, Μετάφρ.). Αθήνα: ΙΩΝΒοσνιάδου, Σ. (2001). Πώς μαθαίνουν οι μαθητές. Διεθνής Ακαδημία Εκπαίδευσης, Διεθνές Γραφείο Εκπαίδευσης της Unesco.Γεωργόπουλος, Α., Τσαλίκη, Ε. (2006). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Αθήνα: Gutenberg.Κόκκοτας, Π., Πήλιουρας, Π. (2004). Ο πολυδιάστατος ρόλος των τεχνολογιών της πληροφορίας και επικοινωνίας στην εκπαίδευση στις φυσικές επιστήμες.Διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών. Έρευνα και Πράξη. Έρευνα και Πράξη, τ.10, 4-12.Μακράκης, Β. (2000). Υπερμέσα στην εκπαίδευση. Αθήνα: Μεταίχμιο.Ματσαγγούρας, Η. (2006). Η διαθεματικότητα στη σχολική γνώση (2η εκδ). Αθήνα: Γρηγόρη.Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2003). Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών (Δ.Ε.Π.Π.Σ.). Αθήνα: ΥΠΕΠΘ.Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2002). Οδηγός Σχεδίων Εργασίας. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ.Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2011). Αξιοποίηση των Τεχνών στην Εκπαίδευση. Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης .Βασικό Επιμορφωτικό Υλικό. Τόμος ΙΙΙ. Αθήνα: ΥΠΕΠΘ.Πρέζας, Π. (2003). Θεωρίες μάθησης και εκπαιδευτικό λογισμικό. Αθήνα: Κλειδάριθμος.Σταμούλης, Ε., Γρίλλιας, Α. & Πήλιουρας, Π. (2008). Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση μέσω ιστοεξερεύνησης. Μια εφαρμογή στη Μελέτη του προβλήματος του Γλυκού Νερού της Γης. Πρακτικά 4ου Συνεδρίου ΠΕΕΚΠΕ, Ναύπλιο.Φέρμελη, Γ., Θεοδωράκη Μ., Χατζηκώστα, Κ., Μαρτίνος, Γ. (2009). Οδηγός Ανάπτυξης Διαθεματικών Δραστηριοτήτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Αθήνα: ΟΕΔΒ.Φλογαΐτη, Ε. (2005). Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Αθήνα: Ελληνικές Πανεπιστημιακές Εκδόσεις.