Η ενότης της ανθρωπινής φύσεως ως πραγματική προϋπόθεσις της σωτηρίας : Εκ της ανθρωπολογίας του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης
Part of : Θεολογία : τριμηνιαία έκδοση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ; Vol.40, No.1-4, 1969, pages 416-429
Issue:
Pages:
416-429
Parallel Title:
The unity of human nature as a real presupposition for salvation : from the anthropology of St. Gregory of Nyssa
Author:
Abstract:
Ό ιερός Πατήρ ποιείται διάκρισιν τών δρων «ουσία» καί «ύπόστασις», δια τοΰ πρώτου τούτων αποδίδων τήν κοινήν είς όλον το άνθρώπινον γένος φύσιν. Τήν φύσιν ταύτην προσέλαβεν ό Σωτήρ θεώσας αυτήν. Ή «ουσία» είναι το «κοινόν», ένώ ή «ύπόστασις» είναι το «ϊδιον», το έπί μέρους πρόσωπον ή άτομον. Ή πρώτη είναι δ,τι ό χρυσός, ή δέ δευτέρα είναι δ,τι τα έπί μέρους κοπτόμενα νομίσματα, τά όποια όλα είναι χρυσά, άλλ' έκαστον έχει τήν ίδίαν αύτοΰ άξίαν. Τήν ίδέαν της «μετοχής» τών έπί μέρους ατόμων είς κοινήν τίνα ούσίαν, ήτις είναι σαφώς ιδέα πλατωνική, εύρίσκομεν ύπό βιβλικον καί χριστιανικών νόημα, ώς είς τον Μέγαν Βασίλειον, καί είς τον Γρηγόριον Νύσσης. Αποτελεί, κατ* αυτόν, ή άνθρωπίνη φύσις ενότητα άδιάτμητον καί είναι πάντες ot άνθρωποι ομοούσιοι, διότι πάσα άνθρωπίνη ΰπαρξις εϊναι είκών τοΰ Θεοΰ. Τής ένότητος ταύτης της άνθρωπίνης φύσεως, μή καταργούμενης της διακρίσεως μεταξύ ουσίας καί υποστάσεως, βλέπει ό Ιερός Πατήρ σύμβολον το άπολωλος πρόβατον τής παραβολής, έν φ δέον δπως νοήσωμεν το καθόλου άνθρώπινον γένος. Ή καθόλου περί σωτηρίας διδασκαλία τοΰ Γρηγορίου προϋποθέτει τήν διδασκαλίαν ταύτην τής ένότητος τής άνθρωπίνης φύσεως. Αί δύο κύριαι προϋποθέσεις τής σωτηριολογίας του εΤναι: 1 ) ή άδιάτμητος ένότης τής άνθρωπίνης φύσεως καί 2) ή οντολογική ένωσις τοΰ θείου καί τοΰ ανθρωπίνου έν τω Χριστώ.
Subject:
Subject (LC):
