158-168

Περί της αναγνωρίσεως των αποφάσεων των Οίκουμ. Συνόδων υπό της Εκκλησίας, The Recognition of the Decisions of the Ecumenical Councils by the Church

• Stan, Liviu

Tò πρόβλημα τοΰτο παρουσιάσθη εις τήν Όρθοδοξίαν κατά τήν Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τής Ρόδου το 1961 καί ακολούθως συνεσχετίσθη προς τάς εργασίας τής Β' έν Βατικανώ Συνόδου το 1962. Κύριον κριτήριον τής συζητήσεως περί τοϋ κύρους τών αποφάσεων τών Οίκουμ. Συνόδων θεωρείται ή αύθεντικότης τής Εκκλησίας, ή οποία υπάρχει είς τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν προ καί μετά τήν άναγνώρισιν τών Οικουμενικών Συνόδων. Επομένως δέν εξαρτάται έκ τών Οίκ. Συνόδων ή αύθεντικότης τής Εκκλησίας, λαμβανομένου ύπ' δψιν Οτι αύται συνεκλήθησαν ύπό αυτοκρατόρων του Βυζαντίου καί προφανώς είχον καθαρώς πολιτικήν σκοπιμότητα διάφοροι αποφάσεις αυτών. Ωσαύτως ό κανών τής αγίας Γραφής, ολόκληρος ή λατρεία καί το τυπικόν τής Θ. Λατρείας κτλ. έσχηματίσθησαν άνευ αποφάσεως Οίκουμ. τίνος Συνόδου. Ή Εκκλησία καθωδηγήθη πάντοτε ύπο τής συνειδήσεως της, συμφώνως προς τήν αρχήν Βικέντιου τοϋ έκ Λειρίνου: «quod ubique, quod semper, quod ab omnibus creditum est», ήτις είναι ή κλείς δια τήν κατανόησιν τής σχέσεως Εκκλησίας καί Οίκουμ. Συνόδων. Ή Εκκλησία είναι τελεία έν τφ συνόλω ώς σώμα τών πιστών ή Χριστιανών προς συνέχισιν τοϋ σωτηρίου έργου τοϋ Λυτρωτοΰ. Ούτω μόνον ή 'Εκκλησία ύπο τήν καθοδήγησιν τοϋ άγ. Πνεύματος έχει το άλάθητον. Ή δέ εργασία καί ή αύθεντικότης έκαστης Οίκ. Συνόδου εξαρτώνται άπο τήν αυθεντικότητα τής Εκκλησίας είς τήν οποίαν εϊναι ύποτεταγμένη. Ή οίκουμενικότης Συνόδου τινός δια νά είναι αληθής πρέπει νά έκφράζη πιστώς τον κανόνα πίστεως τής 'Εκκλησίας καί τοΰτο φανεροΰται κατά την κρίσιν της ιδίας Εκκλησίας, ήτις τελεί ύπο τήν καθοδήγησιν του άγ. Πνεύματος. Ούτω πρέπει νά σύμφωνη ή διδασκαλία πίστεως της ως ανωτάτου οργάνου της Εκκλησίας συνελθούσης Συνόδου προς τήν διδασκαλίαν της Οίκουμενικής Εκκλησίας. 'Ανεγνώρισε δ' ή Εκκλησία ως άλάθητον όργανον αυτής κατ' ένέργειαν του άγ. Πνεύματος μόνον επτά Συνόδους ως Οίκουμενικάς. Το άλάθητον ισχύει μόνον επί των δογματικών αποφάσεων, αϊ όποΐαι εις τάς Συνόδους δίδουν χαρισματικον χαρακτήρα, ουχί δ' έπί των έχουσών καθαρώς διοικητικήν-νομικήν σπουδαιότητα. Διότι δπως αϊ Οίκ. Σύνοδοι ως ϊκτακτοι ένέργειαι τοϋ άγ. Πνεύματος δέν δύνανται νά συγκληθούν νομικώς, ούτω δέν δύναται νά καθορισθή νομικώς καΐ ή άναγνώρισις τών δογματικών αποφάσεων.

• Philosophy, Ethics and Religion

• Θεολογία