15-26

• Brumfit,  Christopher

Η επικοινωνιακή προσέγγιση για τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών δεν πρέπει να θεωρηθεί σαν σύγκρουση ανάμεσα σ' αυτή και στις μεθόδους και τις υποθέσεις που οδήγησαν σ’ αυτή.Η μελέτη των γλωσσικών αναγκών των μαθητών δείχνει ότι ο ακριβής ορισμός αυτών των αναγκών συμβαδίζει με το σχεδίασμά των μαθημάτων. Τα διδακτικά όμως προγράμματα (syllabuses) είναι κάτι το στατικό και dev μπορούν να προωθήσουν την επικοινωνιακή εξέλιξη. Αυτό οφείλεται σε δυο παράγοντες: πρώτο, τα προγράμματα αυτά δεν έχουν επικοινωνιακή “δυναμική” αν στηρίζονται στη γραμματική και δεύτερο, υπάρχει αντικειμενική αδυναμία στη συστηματοποίηση των γλωσσικών λειτουργιών. Γι’ αυτό τα προγράμματα dev καθορίζουν τι ακριβώς θα διδαχτεί, αλλά τι προτίθενται να διδάξουν.Στην εφαρμογή της επικοινωνιακής προσέγγισης φαίνεται να υπάρχουν δυο ακραίες θέσεις. Η μια (Brumfit, 1984) υποστηρίζει ότι ο μαθητής πρέπει να εκτίθεται σε απεριόριστες γλωσσικές δραστηριότητες με σκοπό την απόκτηση ευχέρειας. Η άλλη, που υιοθετείται από τους δασκάλους, ευνοεί μια σταδιακή μετακίνηση από προεπικοινωνιακές δραστηριότητες σε μι α μεγαλύτερη ελευθερία στη χρήση της γλώσσας.Η επικοινωνιακή προσέγγιση θα επικρατήσει, χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα απορριφθούν ολοκληρωτικά όλες οι προηγούμενες μέθοδοι.

• Languages and Literature
• Educational sciences

• Language and education
• Communication in education

Περιέχει βιβλιογραφία, Paper given at University of Stirling. 20th November 1984.