161-172

Καθώς ο χρόνος περνά : μουσική και χρόνος

• McAdoo, Nick

Στην παρούσα ανακοίνωση, διερευνώ το έξης παράδοξο στη φαινομενολογία της μουσικής: (1) Όλη η συζήτηση περί μουσικής προϋποθέτει την ικανότητά μας να ακούμε σύνθετες διαπλοκές του ήχου, που εκτείνονται στο χρόνο, όπως στην περίπτωση μιας μελωδίας. Εν τούτοις, (2) αυτό που ακούμε, είναι στην πραγματικότητα μάλλον ένα σύντομο και στιγμιαίο απόσπασμα μουσικής, τό όποιο φθάνει σέ μάς άπό ένα βουβό μέλλον καί έξαφανίζεται σέ ένα έξίσου βουβό παρελθόν. Άν είναι όντως έτσι, τό λογικό έπακόλουθο είναι cm στή μουσική ή άνάλυση δομικών σχέσεων μεγάλης κλίμακας είναι χάσιμο χρόνου. Γι’ αύτό θά πρέπει άντ’ αύτοϋ νά έπικεντρώνουμε τό ένδιαφέρον μας σέ φευγαλέες μεταβατικές στιγμές. Στή συνέχεια τής άνακοίνωσης άντιπαραβάλλω τις θέσεις τών Gurney καί Levinson, οι όποιοι καί οί δυό ύποστηρίζουν αύτή τήν άποψη καί άντιπαραθέτουν τίς θέσεις τους στήν έρμηνεία τής χρονικότητας πού δίδεται άπό τόν Husserl καί τόν Merleau-Ponty, οί όποιοι ύποστηρίζουν ότι ή άντίληψη μουσικών μορφών (gestalten) μεγάλης κλίμακας είναι πιθανή. Κατόπιν ύποστηρίζω ότι παρόλο πού ό πραγματικός μηχανισμός τής άντίληψης τού χρόνου πρέπει νά είναι έξατομικευμένος, δέν είναι ώστόσο τό ίδιο πράγμα μέ τό νά περιγράφουμε τό πραγματικό βίωμα χρονικών άντικειμένων, όπως ή μουσική, όπου τό παράδοξο διαλύεται. Άντίληψη είναι άκριβώς ή ικανότητα τής συγκράτησης πολλών στοιχείων, χωρικών καί χρονικών, σέ κάθε χρονική στιγμή. Αύτό ένισχύει τό καλλιτεχνικό κοινώς λεγόμενο «λιγότερο σημαίνει περισσότερο».

• Arts
• Philosophy, Ethics and Religion

• Time and art
• Τέχνη

Το παρόν αποτελεί μέρος των πρακτικών του Συμποσίου "Η Αισθητική στην παιδεία, τον πολιτισμό και την παράδοση" Οξφόρδη, 29 Αυγούστου - 1 Σεπτεμβρίου 1996